प्रिय'भनेर सम्बोधन गरेँतिमिलाई नरिसाउ ल!
मलाई था छ तिमि रिसाउन्नौ किनकि मेरा यि शब्ददेख्दैनौ,तिमि चाहन्नौ हेर्नपनि।
मेरो प्रोफाईल सर्चगदैनौ मजस्तो दिनैपिच्छे खोई किन मलाइ त तिम्रोनाम लेखिरहन मनलाग्छ त्यै भएर सर्चगर्छु अनि देख्छु तिम्रो हासिरहेको अनुहार म झुट थिईन कालि मेले भन्या थिँ नि तिम्लाइ सधैँ हसाउछु भनेर!
मैले देखुन्जेल यसैगरि हाँस ल।म दुखि छैन मलाई छाडयौभनेर किनकि तिमि मलाइ छाडेर हास्दैछौ त्यै हासोनै मेरो उदेश्य हो।म अझैमाया गर्छुभनेर तिमिलाइ दुखिबनाउदिन तर मेरोमनको ढोकामा चुकुल छैन तिम्रोलागि सधैँखुला छ।
बचन निभाउन धेरैगाह्रो छ प्रिय,तर मैले तिम्रोबचन बिर्सिएकोछैन तिम्ले भन्थ्यौ नि"बिनोद यो सिप सिक न"हो यस्कैलागि म दौडिरहेँ दिनरात।तिम्ले छोडे के भो तिम्रो बचन पुरागर्न अझै दौडिदैछु सिर्फ तिम्रोलागि।सहि हुँ या गलत म तिम्रो बचन पुरागर्नेछु तर तिमि हेर्नचाहनौ।
तिमि मलाई यस्तैगरि हेला गर म यस्तैगरि भुमिगत भएर माया गरिरहन्छु.... दुनियाले भन्छ अब मेरोमाया कुन कयाटेगोरि को हो
.
